Ik ben Jan van Rooden, sinds 23 jaar osteopaat en van oorsprong fysio-manueel therapeut.
Behalve osteopaat ben ik orthomoleculair therapeut en maag/darmtherapeut. Daarnaast heb ik klinische psychoneuroimmunologie gestudeerd.
Mijn gedrevenheid komt voort uit een in de loop der jaren ontwikkelde passie voor gezondheid.
Jan van Rooden DO mro, osteopaat gevestigd in Huizen
LET OP NIEUW ADRES! lees aub de routebeschrijving.
Als osteopaat probeer ik het lichaam van binnen en van buiten te kennen, maar vooral samenhangen te begrijpen. Samenhang in anatomie, in functie én in klachtenbeelden. Tijdens een behandeling bekijk ik het lichaam letterlijk van top tot teen en probeer ik je inzicht te geven in het hoe en waarom van je klachten.
Het indicatiegebied van de osteopathie is breed, maar als behandelaar ga je mettertijd specifieke vaardigheden en interesses ontwikkelen.
Voor mij zijn dat rug- en bekkenproblemen, nekklachten, hoofdpijn en ingewandsstoornissen.
Rugklachten kan ik daarom meestal snel met succes verhelpen. Ik ben niet voor een “Quick fix:” even snel kraken als lapmiddel. Wat ik goed kan is analyseren waarom en hoe de klachten ontstaan en nog belangrijker: hoe ze worden verholpen. Daarvoor moet u bij mij zijn. Normaliter zijn 2 behandelingen (en eventueel een controle) voldoende om verandering tot stand te brengen.
De rug zelf is enorm sterk. Een “verschoven wervel” is een fabeltje. Rugpijn ontstaat bijna altijd onder invloed van verstoringen elders in het lichaam, meestal vanuit het bekken, de benen of zelfs vanuit de ingewanden. Het is daarom nooit kwestie van “even rechtzetten”.
Als de pijn plotseling heel heftig “in de rug schiet” en je kunt niet op of neer, neem dan rust en blijf thuis. Slik desnoods een paar pillen. Wissel lopen, zitten en liggen zoveel mogelijk af tot de ergste pijn weg is en je weer normaal kunt bewegen. Behandeling is in zo’n acute situatie zinloos want als het lichaam echt in de stress schiet, is de spanning zo hoog dat de oorzaak verborgen blijft. Het bevindt zich in een “afweermodus” en dat heeft een reden. Ga je toch manipuleren, dan is een averechts effect en zelfs schade niet denkbeeldig. Pas als de spieren vanzelf gaan ontspannen, het lichaam uit zijn schulp kruipt en je weer “normaal” beweeglijk bent, kunnen we zien welke blokkades de boosdoener zijn. Dàn moet u mij bellen en is het zo gepiept.
Ook het bekken kan niet even “recht gezet” worden !
Een anatomisch beenlengteverschil tot 1,5 cm (!) wordt normaal gesproken gecompenseerd vanuit het bekken. Het is zelfs zo dat onze (klinische) beenlengte tijdens lopen verandert bij elke pas die we maken! Dit gebeurt door beweging in de “S – I” gewrichten. Dat zijn de gewrichten die de beide bekkenhelften vormen met het centraal gepositioneerde heiligbeen dat het verlengde is van de wervelkolom.
Deze “interne” beweeglijkheid van het bekken is essentieel voor de totale balans in het lichaam, want niet alleen rugpijn, maar ook hardnekkige sportblessures zoals hamstring-klachten, een runners- of jumpers-knee, achilluspeesklachten of liespijn kunnen hun oorsprong vinden in bewegingsverlies van het bekken. Maar natuurlijk ook pijn die uitstraalt in één of beide benen kan hiervan het gevolg zijn.
De oplossing is het herstel van de beweeglijkheid. En omdat die beweeglijkheid dus continu aanwezig moet zijn zult u begrijpen dat ook hier net als in de rug, even “recht zetten” een fabeltje is.
Behandeling van het bekken is een hele kunst.
Behandeling van het bekken, het herstel van de mobiliteit is niet makkelijk, maar juist dáárvoor heb ik een specifieke methode ontwikkeld. Eerst stellen we vast hoe en waarom de mobiliteit verloren is gegaan en dan lossen we het op. Dat móet na 1 – 2 behandelingen verandering geven.
nekklachten, nekhernia, hoofdpijn, uitstraling in de armen
Een pijnlijke en stijve nek ontstaat meestal via de hals vanuit de hoge borstkas en bovenrug. De voorzijde van ons lichaam neigt altijd naar verkorting en de achterzijde naar verzwakking, dat is evolutionair bepaald. Op den duur kan je houding veranderen en zak je steeds meer naar voren in elkaar. De nekspieren gaan aan de achterkant steeds meer reactiespanning opbouwen om het hoofd rechtop te houden. Dat gaat pijn doen en als de lage nekwervels teveel onder druk komen, kan zelfs een hernia ontstaan. Ook spanningshoofdpijn ontstaat zo.
In het verlengde van deze houdingsverandering kan ook de spierspanning in de bovenste borstkas steeds verder toenemen en zenuwen onder druk zetten die naar de armen gaan. Je krijgt bijvoorbeeld slapende of tintelende handen, met name ’s nachts. Dit kan lijken op een nekhernia maar het ontstaat in de hals en wordt het “thoracic outlet syndrome” genoemd.
Hoofdpijn is een gecompliceerde en individueel bepaalde klacht, maar kan eveneens ontstaan door toenemende spierspanning in hals, bovenrug en nek. Als gevolg daarvan ontstaat reactieve spanning op de zgn. “cervikale fasciën” in de hals, dat zijn bindweefsel-compartimenten die vaten en zenuwen omhullen. Dit kan het evenwicht tussen bloedstroom van en naar het hoofd verstoren waardoor bijvoorbeeld intracrianiale drukverhoging ontstaat. Vaak is deze hoofdpijn een begeleidend symptoom van de eerder genoemden.
Ik behandel daarom al deze klachten dan ook op een soortgelijke wijze, uitgaande van de kennis van het myofasciale systeem van borstkas en hals.
Maag- en darmstoornissen zoals reflux (brandend maagzuur) en het prikkelbare darmsyndroom (PDS)
Osteopathie richt zich op gestoorde lichamelijke mobiliteit maar wat de osteopathie uniek maakt is het gebruik van “viscerale technieken”. Dit zijn zachte handgrepen die worden gebruikt ter bevordering van de mobiliteit én doorbloeding van organen van buik en borstkas. Het effect vindt op mechanische wijze plaats, maar ook via het zenuwstelsel, waardoor de functie van orgaansystemen wordt verbeterd. Ik combineer osteopathie met de kennis vanuit mijn andere vakgebieden.
brandend maagzuur, reflux, refluxziekte, GERD
Bovenstaande termen duiden allemaal op hetzelfde fenomeen: Het hebben van zure oprispingen vaak zelfs tot in de mond, gepaard gaande met een pijnlijk branderig gevoel achter het borstbeen en in de keel. Maar evengoed kan het beperkt blijven tot slechts een irritante kriebelhoest ’s avonds in bed.
Bij een blijvende hoest, kriebelhoest of droge hoest kun je denken aan wat we: “verborgen” reflux noemen. Andere symptomen daarvan zijn: steeds de keel willen schrapen; een loopneus na de maaltijd; globusgevoel, d.i. het gevoel dat er golfbal in je keel zit; een piepende ademhaling; middenoor ontsteking, laryngitis en sinusitis.
Verborgen reflux kan op den duur gevaarlijk zijn omdat de aantasting van de slokdarm op de achtergrond sluipend voorschrijdt.
Het sterke maagzuur kan de slokdarmwand ernstig aantasten en leiden tot ontsteking en op den duur zelfs tot verandering van het slijmvlies (Barretse slokdarm) en slokdarmkanker. Maar niet alleen maagzuur, zelfs de inhoud van de twaalfvingerige darm (die direct ná de maag komt) kan terug vloeien tot in de slokdarm, hetgeen eigenlijk nóg gevaarlijker is vanwege een hoog gehalte aan spijsverteringsenzymen. Daarom moet reflux áltijd worden behandeld. Er zijn veel factoren die afzonderlijk of in combinatie een rol spelen in het ontstaan van zuurbranden, reflux of zoals de medische wetenschap het noemt “GERD” (Gastr0 Esophageal Reflux Disease) of “DGERD” (Duodenal Gastro Esophageal Reflux Disease).
De reguliere behandeling bestaat uit medicatie in de vorm van zuurbinders of maagzuurremmers (ppi’s). Langdurig gebruik van deze laatste wordt afgeraden vanwege het risico op het ontstaan van (goedaardige) tumoren van de maagwand. Daarnaast wordt de opname van vitamine B12 belemmerd.
NB: Als u wil stoppen met het gebruik van maagzuurremmers moet dat altijd met goedkeuring van de voorschrijvend arts en volgens een protocol. Als je abrupt stopt met de inname, gaat de maagwand als reactie heel veel zuur producerende cellen aanmaken, dit wordt het “reboundeffect” genoemd. Die plotselinge grote hoeveelheid zuur kan het maagslijmvlies beschadigen en veroorzaakt forse pijnklachten.
In tegenstelling tot wat we vaak aannemen is een specifiek voedingsmiddel als zodanig niet een belangrijke oorzaak van reflux. Op het gebied van voeding is het veeleer onze techniek van eten zoals verkeerd of te kort kauwen, of onze eetgewoonte zoals overeten en een verkeerde combinatie van voedingsmiddelen die de voorvertering in de maag belemmeren. De maag ledigt dan te langzaam met mogelijk reflux tot gevolg, zeker als er te laat op de dag wordt gegeten. Er wordt vaak beweerd dat reflux wordt veroorzaakt door juist een tekort (!) aan maagzuur, vaak zelfs met advies om extra maagzuur als supplement te gebruiken. Dit is een absolute misvatting zonder enig wetenschappelijk bewijs.
Wetenschappelijk gezien is de belangrijkste oorzaak van reflux: een dysfunctie van de zgn. “refluxbarrière”, dat is de anatomische overgang van slokdarm naar maag ter hoogte van de passage door het middenrif. Ook de “motiliteit” van de maag zelf, dat is de mate waarin de spieren van de maag de voedselbrij mengen en kneden, speelt hierbij een rol.
De refluxbarrière is een klepmechanisme. Het bestaat uit verschillende type spieren, een verbinding met het middenrif en een scherpe hoek tussen slokdarm en het bovenste deel van de maag, de hoek van His. Het spiergedeelte kan door aanspanning als een soort strop de slokdarm afsluiten en wordt “de onderste slokdarmsfincter” (LES) genoemd. Het ritme waarin deze sfincter open en dicht gaat om de voedselbrij door te laten, wordt gereguleerd door een deel van het autonome zenuwstelsel.
Het kan op verschillende manieren fout gaan. Bijvoorbeeld: door spierzwakte en/of het te lang open staan van de sfincter (LES); door te weinig knijpkracht van de slokdarm; door te hoge druk van binnenuit, bijvoorbeeld door buikvet in geval obesitas; door een te trage lediging van de maag; een gestoorde motiliteit van de maag en door een disbalans in het autonome zenuwstelsel.
De behandeling moet zich zo goed mogelijk focussen op de juiste facetten, welk probleem speelt bij u de hoofdrol??
Het behandelprotocol bestaat naast inventarisatie van leefstijl en voedingsgewoonte uit osteopathische manuele technieken, uitleg en (ademhaling)oefeningen om de refluxbarrière te mobiliseren en te versterken. Maar kan ook bestaan uit technieken die de maag beïnvloeden of zich richten op de slokdarm.
Bij een gediagnostiseerde middenrifbreuk, “hiatus-hernia” kan de opening in het middenrif soms zo verslapt en vergroot zijn, dat de slokdarm niet meer wordt dicht geknepen. Een grote hernia is vaak niet meer met functionele technieken te corrigeren.
darmklachten, SIBO en het prikkelbare darmsyndroom PDS
De diagnose PDS wordt vaak gesteld, maar soms veel te snel en zonder onderbouwing. Daarom worden er internationale diagnostische eisen gesteld die vastgelegd zijn in de zgn. Rome-IV criteria. Hoewel dit enig houvast biedt, is het klachtenbeeld in de praktijk vaak sterk individueel bepaald. We onderscheiden PDS bepaald door diarree, PDS bepaald door obstipatie, en een mengvorm.
Als mens, “homo sapiens” hebben wij hetzelfde maagzuur als een hyena, een aaseter. Ons “microbioom” (de bacterien in onze darm), is hetzelfde als dat van een baviaan. Feitelijk moeten we dus in ieder geval al het “mensenvoedsel” kunnen verteren. Echter, als het aan het begin van de spijsvertering, dus in de maag en twaalfvingerige darm al verkeerd gaat, zal ook de rest van de spijsvertering in de problemen komen. SIBO en ook PDS zijn dan het gevolg.
